فیض شریفی میگوید: ما بعد از غلامحسین ساعدی، اکبر رادی، بهرام بیضایی افراد برجسته دیگری نداریم؛ بعد از این افراد خلائی در نمایشنامهنویسی ایجاد شد است. به این دلیل که کارگردانان ما هنوز برای اجرا سراغ نمایشنامهنویسانی چون پینتر، برشت، شکسپیر میروند و معمولا نوشتههایشان با شعر و ادب آمیخته نیست.